همه افراد درد را تجربه می کنند که پاسخ سالم در بدن است. با این حال، هنگامی که درد نمی رود، درد مزمن ممکن است بروز کند. تخمین زده شده که درد مزمن بر روی 1.65 میلیون نفر در ایرلند تأثیر می گذارد. در این فرصت، به مناسبت روز جهانی فیزیوتراپی 2019، نقش فیزیوتراپی در مدیریت درد مزمن را بررسی خواهیم کرد.
درد مزمن به عنوان “دردی که بیش از ۳ ماه ادامه دارد، به عنوان درد مزمن شناخته می‌شود و در حالی که لزوماً نامناسب نیست، اغلب منجر به کاهش فعالیت‌های جسمی، محدودیت توانایی عملکردی و استرس عاطفی می‌شود.”
بیشتر بخوانید: فیزیوتراپی در منزل اکباتان
این به این معناست که درد مزمن ممکن است دردی باشد که بیش از فرآیند بهبود بافت عادی وجود دارد یا در مواردی که شواهدی برای آسیب بافت یا دلیل بیولوژیکی برای علائم درد وجود ندارد. درد مزمن به بیماری سیستم عصبی مرکزی تبدیل می‌شود.
نوع‌های مختلفی از درد مزمن وجود دارند که می‌توانند با هایپرالژزیا (حساسیت بیش از حد به درد)، الودینیا (حساسیت به پاسخ درد به استیمول‌های غیر دردناک) و دیسستزیا (پاسخ به حساسیت‌های نامتعارف غیر طبیعی) همراه باشند.
به طور مداوم، درد مزمن می‌تواند تأثیرات مخربی روی زندگی روزمره داشته باشد. این درد بر روی خواب، کار، زندگی خانگی، فعالیت‌های آزادانه و قابلیت برقراری ارتباط با فرزندان، خانواده و دوستان تأثیر می‌گذارد. در مواردی که درد شدید است، درد مزمن می‌تواند شرکت در رویدادهای اجتماعی را برای بیماران متوقف کند و یا حتی توانایی کار یا بازی را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
عوامل روان‌شناختی نزدیک، مانند اضطراب، افسردگی و استرس، با درد مزمن مرتبط هستند. تخمین زده شده است که بین ۳۰ تا ۴۵ درصد از افرادی که از درد مزمن رنج می‌برند، همچنین از افسردگی رنج می‌برند. رویدادهای منفی احساس درد در نبود آسیب بافتی می‌تواند ایجاد کننده درد شود، که می‌تواند علائم درد را بدتر کند.
فیزیوتراپیست‌ها در مدیریت درد مزمن نقش مهمی ایفا می‌کنند، زیرا که حرفه‌ی ما به ما این امکان را می‌دهد که محدودیت‌ها و اختلالات ناشی از درد را درک کنیم.
با همکاری با فیزیوتراپیستی که درکی از درد دارد، آن‌ها قادر خواهند بود تا علایم را با هدف بهبود کیفیت زندگی به صورت کلی درمان کنند. فیزیوتراپیست با بیمار اهداف خاص و قابل دسترسی برای سبک زندگی آن‌ها تعیین می‌کند. برای پیشرفت بیمار در مسیر بهبود، فیزیوتراپی نیاز به در نظر گرفتن شرایط و رفاه بیمار دارد.
از دیدگاه فیزیوتراپی، درمان درد مزمن به رویکرد چند بعدی نیاز دارد و برای بهره‌وری بیشتر از درمان، نیاز به تلاش هماهنگ از سوی پزشکان خانوادگی، مشاوران مدیریت درد، روان‌شناسان، متخصصین ارتوپدی و روماتولوژی داریم.
چگونگی درمان فیزیوتراپی در درد مزمن
آموزش بیمار: آموزش و افزایش درک بیمار از درد مزمن، یک مرحله مهم در مدیریت این شرایط است.
درمان دستی: با کاهش حرکات یا محدودیت تمرینات به دلیل درد مزمن، مفاصل می‌توانند سفت و آزاردهنده شوند. فیزیوتراپیست شما می‌تواند با تلاش بر روی مفاصل یا حرکت دادن آن‌ها، حرکت را بهبود بخشد.
درمان بافت نرم: فیزیوتراپیست شما ممکن است تصمیم بگیرد که بافت نرم، مانند ماساژ، درمان نقاط فشاری، آزادسازی میوفاسیال و کشیدگی را برای بهبود حرکت و کاهش درد انجام دهد. درمان بافت نرم می‌تواند منطقه دردناک را کم‌حس کند.
تمرینات پیلاتس یا تمرینات پوستور: پیلاتس رهبری شده توسط فیزیوتراپیست می‌تواند یک گزینه درمانی عالی باشد، به خصوص برای درد مزمن گردن یا پشت، زیرا این تمرینات با شدت کمی هستند و به ساختار و کنترل قدرت بدن کمک می‌کنند. فیزیوتراپیست‌ها همچنین می‌توانند برنامه تمرینات پوستور را به بیماران دهند.
درمان رفتار شناختی: فیزیوتراپیست‌های متخصص می‌توانند با استفاده از رویکردهای درمانی رفتار شناختی و مدیریت درد به مدیریت درد مزمن بپردازند. این کار می‌تواند به صورت یک به یک یا در گروه‌هایی انجام شود.
سوزن‌زنی: این روش پزشکی باستانی چینی می‌تواند یک گزینه درمانی مفید برای درد مزمن باشد. موسسه ملی بهداشت آمریکا مطالعاتی را که نشان می‌دهد سوزن‌زنی در دردهای مزمن مربوط به گردن و کمر، سردرد و آرتروز زانو موثر است، شناسایی کرده است. فیزیوتراپیست‌ها ممکن است آموزش‌هایی در زمینه سوزن‌زنی داشته باشند و بتوانند این روش را به عنوان یک گزینه درمانی ارائه دهند.
الکتروتراپی: گاهی روش‌های درمانی می‌تواند برای کاهش درد مؤثر باشند. در یک پست وبلاگ قبلی بیشتر درباره الکتروتراپی می‌توانید بخوانید.
درمان با گرما و سردی: این درمان می‌تواند در کاهش درد مؤثر باشد. گرما به عضلات کمک می‌کند که به آرامش برسند، و ترشح گردش خون را افزایش داده و عملکرد خونرسانی به ناحیه مبتلا به درد را بهبود می‌بخشد که می‌تواند باعث کاهش درد شود. درمان سرد، جریان خون به ناحیه را کاهش داده و با کاهش پیام‌های دردی از سیستم عصبی به مغز، منجر به کاهش درد می‌شود.
با استفاده از ترکیب گزینه‌های درمانی، بیمارانی که با درد مزمن مواجه هستند می‌توانند شروع به کنترل درد خود کنند و شرکت در فعالیت‌های روزمره را از سر بگیرند. هدف فیزیوتراپی، قادر ساختن و تقویت شخصی است که برای به دست آوردن کنترل بر روی زندگی خود، و کاهش ترس و اجتناب مربوط به درد مزمن، تلاش می‌کند.